ในภาษาไทยเมื่อเราจะลากจากกัน ก็จะพูดว่าลาก่อนนะ ลาละนะ หรื อ ลาก่อนค่ะ ทำนองนี้ ในภาษาอังกฤษก็มีคำลาเช่นกัน แต่มีคำและวิธีใช้ที่แตกต่างกันออกไป เช่น
1. Good bye. = แปลว่า “ลาก่อน” ใช้ได้ทั่วไป ไม่จำกัดเวลา
(กุด บาย)
2. Bye. = แปลว่า “ลาก่อน” นิยมใช้ในกลุ่มเพื่อนฝูง
(บาย)
3. Good night. = แปลว่า “ราตรีสวัสดิ์” ใช้สำหรับลาจากกันตอนเข้านอนเท่านั้น
(กุด ไน้ท)
4. So long. = แปลว่า “แล้วค่อยพบกันใหม่” ใช้กับคนที่สนิทกันมากๆ
(โซ ลอง)
5. See you later. = แปลว่า “แล้วค่อยกันทีหลัง” ใช้กับเพื่อนสนิทเช่นเดียวกับ So long
(ซี ยู เลเท่อ)
นอกจากนี้ ก็อาจจะใช้เพียงคำว่า See you แล้วตามด้วยคำอื่นๆ เช่น
6. See you soon. = แปลว่า “แล้วค่อยพบกันเร็วๆ นี้”
(ซี ยู ซุน)
หรือ
See you tomorrow = แปลว่า “แล้วค่อยพบกันพรุ่งนี้”
(ซี ยู ทูมอโร่)
หรือ
See you at 8 o’clock = แปลว่า “แล้วค่อยพบกัน 8 โมงเช้า”
(ซี ยู แอท เอท โอ คล็อค)
เป็นต้น
เมื่ออีกฝ่ายหนึ่งกล่าวคำอำลาแล้ว เราก็จะกล่าวตอบตามแต่โอกาสดังนี้
1. ถ้าผู้ที่จะจากไป จะไปงานเลี้ยง ไปดูหนัง หรือไปเที่ยวหาความสนุกสนานในวันหยุดตามที่ต่างๆ เราควรพูดในตอนลาจากกันว่า
(1) Have a nice (good) time.
(แฮ็ฟ อะ ไนซ (กุด) ไทม)
ขอให้มีเวลาที่สนุกสนานนะครับ
(2) Have a good (nice) vacation.
(แฮ็ฟ อะ กุด (ไนซ) เวเคชั่น)
ขอให้สนุกสนานกับวันหยุดนะครับ
(3) Have fun. (แฮ็ฟ ฟัน)
ขอให้สนุกนะครับ
(4) Enjoy yourself. (เอ็นจอย ยัวเซลฟ)
ขอให้สนุกนะครับ
(5) Have a nice (pleasant) trip.
(แฮ็ฟ อะ ไนซ (เพล็ซซึ่นท) ทริพ)
ขอให้เที่ยวให้สนุกนะครับ
2. ถ้าผู้ที่จะลากจากไป กำลังจะไปสอบ ไปเสี่ยงโชคหรือเสี่ยงอันตราย เราจะพูดว่า
(1) Good luck. = ขอให้โชคดี
(กุด ลัค)
(2) Lots of luck. = ขอให้โชคดีมากๆ
(ล็อทส อ็อฟ ลัค)
(3) Best of luck = ขอให้โชคดี
(เบ็สท อ็อฟ ลัค)
(4) All the best. = ข้อให้โชคดี
(ออล เธอะ เบ็สท)
3. ถ้าคู่สนทนาบอกเราว่า เขาไม่ค่อยสบาย ด้วยเหตุอย่างใดอย่างหนึ่ง ในตอนลาจากกัน เราก็ควรจะพูดว่า
(1) Take care of yourself.
(เท็ค แคร์ อ็อฟ ยัวเซ็ลฟ)
ระวังสุขภาพของคุณด้วย
(2) Take good care of yourself.
(เท็ค กุด แคร์ อ็อฟ ยัวเซ็ลฟ)
ระวังสุขภาพของคุณให้ดีด้วย
อนึ่งในการจากกันนั้น ถ้าเราต้องรีบไปเพราะมีธุระอื่นอีก และจำเป็นต้องหยุดการสนทนาไว้เพียงนั้น ก่อนกล่าวคำว่า Good bye เราก็อาจจะพูดออกตัวว่า
(1) I must be going now.
(ไอ มัสท บี โกอิ้ง นาว)
ผมเห็นจะต้องไปตอนนี้แล้วครับ
(2) I’m afraid I’ve got to go.
(ไอม อะเฟรด ไอฟว ก็อท ทู โก)
ผมเกรงว่าผมจะต้องไปแล้วครับ
(3) It’s time to say good bye.
(อิทส ไทม ทู เซย์ กุด บาย)
ถึงเวลาที่ผมจะต้องกล่าวคำอำลาแล้วครับ
(4) I must be leaving now.
(ไอ มัสท บี ลีฟวิ่ง นาว)
ผมเห็นจะต้องไปตอนนี้แล้วครับ
ตามมารยาทแล้ว เมื่อคู่นสนทนาบอกว่าเขาจะต้องไปแล้วตามตัวอย่างข้างบนนั้น เราจะไม่ถามเขาว่าไปไหน แต่จะพูดทำนองนี้
(1) Oh, so soon (โอ โซ ซุน)
โอ ช่างเร็วเหลือเกินครับ
(2) Go ahead (โก อะเฮ็ด)
(เชิญตามสบายครับ)
(3) Oh, really? (โอ เรียลลี่)
โอ จริงหรือครับ
(4) Don’t let me keep you
(โด้นท เล็ท มี คีพ ยู)
อย่าให้ผมกักตัวคุณไว้เลยครับ
4. ในกรณีที่เราได้รับเชิญให้ไปที่บ้านหรือไปเป็นแขกงานต่างๆ ก่อนลากลับ เราควรกล่าวคำว่า
(1) I’ve had a good (nice) time.
(ไอฟว แฮด อะ กุด (ไนซ) ไทม)
ผมสนุกสนานมากเลยครับ
(2) I’ve had a wonderful time.
(ไอฟว แฮด อะ วอนเดอะฟุล ไทม)
ผมมีเวลาที่วิเศษจริงๆ เลยครับ
(3) I enjoyed it very much. (ไอ เอ็นจอยท อิท เวรี่ มัช)
ผมชอบมันมากเลยครับ
(4) I enjoyed every minute with you
(ไอ เอ็นจอยท เอ็ฟเวอรี่ มินิท วิธ ยู)
ผมได้รับความเพลิดเพลินทุกนาทีที่ได้อยู่กับคุณ
(5) It has been a real pleasure.
(อิท แฮส บีน อะ เรียล เพลสเชอะ)
ผมได้รับความสนุกสนานจริงๆ เลยครับ
(6) It has been a lovely evening.
(อิท แฮส บีน อะ ลัฟลี่ อิ๊ฟนิ่ง)
มันเป็นเวลาเย็นที่น่าเพลิดเพลิน (น่ารัก) จริงๆ ครับ
(7) It was a wonderful party.
(อิท วอส อะ วอนเดอะฟุล ปาร์ตี้)
มันเป็นงานเลี้ยงที่ประเสริฐจริงๆ เลยครับ
(8) Thank you very much for everything.
(แธ้ง คิ่ว เวรี่ มัช ฟอร์ เอ็ฟวรี่ธิง)
(1)
(วี เอ็นจอยท แฮฟวิ่ง ยู)
พวกเราดีใจที่คุณมาได้
(2) Please come again. (พลีส คัม อะเกน)
โปรดมาอีกนะครับ
(3) It’s been a pleasure to have you with us.
(อิทส บีน อะ เพลสเชอะ ทู แฮ้ฟ ยู วิธ อัส)
พวกเราดีใจที่มีคุณอยู่กับเราด้วย
(4) I’m glad you could come.
(ไอม แกลด ยู คูด คัม)
ผมดีใจที่คุณมาได้
(5) Thank you for coming.
(แธ้ง คิ่ว ฟอร์ คัมมิ่ง)
ขอบคุณที่มา
5. ถ้าจะฝากความเคารพระลึกถึงไปยังผู้อื่น เราก็จะพูดว่า
(1) Please give my best regards to your father.
(พลีส กีฟ มาย เบสท รีการ์ดส ทู ยัวร์ ฟาเธอะ)
โปรดฝากความเคารพอย่างสูงสุดของผมไปยังบิดาของคุณด้วย
(2) Convey (give) my regards to Khun Sumalee.
(คอนเวย์ (กีฟ) มาย รีการ์ดส ทู คุณสุมาลี
ผากความนึกถึง (นับถือ) ไปยังคุณสุมาลีด้วยครับ
(3) Remember me to everybody there.
(รีเมมเบอะ มี ทู เอ็ฟริบอดี้ แธร์)
ฝากความคิดถึงไปยังทุกๆ คนที่นั่นด้วย
(4) Say hello to Panya for me.
(เซย์ เฮ็ลโล ทู ปัญญา ฟอร์ มี)
ฝากสวัสดีคุณปัญญาให้ผมด้วย
6. ถ้าคู่สนทนาบอกว่าเขาจะเดินทางไกล และเราอยากให้เขาเขียนจดหมายมาหาบ้าง เราก็จะพูดว่า
(1) Drop me a line when you get there.
(ดร็อพ มี อะ ไลน เวน ยู เก็ท แธร์)
เมื่อไปถึงที่นั่นแล้ว อย่าลืม เขียนจดหมายมาถึงผมบ้างนะ
(2) Don’t forget to write.
(โด้นท ฟอร์เก็ท ทู ไร้ท)
อย่าลืมเขียนจดหมายมาบ้างนะครับ
(3) Please let me hear from you.
(พลีส เล็ท มี เฮียร์ ฟอร์ม ยู)
โปรดส่งข่าวมาให้ผมทราบบ้าง
ดูตัวอย่างบทสนทนาสำหรับบทนี้
Peter : Good bye, Amphai. Have a pleasant trip.
Amphai : Thank you.
Peter : Drop me a line when you get there.
Amphai : Surely, I will. OK I must be leaving now.
Peter : Well, don’t let me keep you. Good bye.
Amphai : Good bye.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น